Συμεωνίδης Γιώργος Archives

Συμεωνίδης Γιώργος

Simeonidis Giwrgos

Βιογραφικό

Ο Συμεωνίδης Γιώργος γεννήθηκε το 1999 στη Θεσσαλονίκη. Το 2023 αποφοίτησε από τη Σχολή Κάλων Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ., 1ο εργαστήριο ζωγραφικής, με επιβλέποντα διδάσκοντα τον Δ. Ζουρούδη.
Η πρακτική του εκτείνεται στη ζωγραφική, στο κολάζ και στην performance, χρησιμοποιώντας υλικά, όπως ακρυλικά, λαδοπαστέλ, κλωστές και δέρματα.

Ατομικές εκθέσεις

«Ρίζες» και Χρώματα, Braggart Gallery, επιμέλεια Γιάννης Μήτρου,2024

Συμμετοχή σε εκθέσεις.

3ο Συνέδριο Φεστιβάλ Performance IFPA (2021)

Ομαδική έκθεση “Stendhal Syndrome” στο καταφύγιο Oratos (2021)

Ομαδική δράση στο Bensousan Han “G or Reversals of Identity” Performance-Exhibition (2021)

“Ανοιχτός θρήνος” performance στο δημόσιο χώρο (2022)

Ομαδική έκθεση “Queer Decameron” στο καταφύγιο Oratos (2022)

Ομαδική έκθεση “Ο ζωγράφος: Ιεροφάντης ή Διαχειριστής;” στο κτίριο Χρυσόγελου, Μεσολόγγι (2022)

“Video Art Projects” Δημοτική Πινακοθήκη Casa Bianca (2022)

Video Art 4ου Little Islands Festival (2022)-Σίκινος

4ος Πανελλήνιος διαγωνισμός ζωγραφικής στη μνήμη του Λουκά Βενετούλια (2022)

5ο Helios art “50 Εικαστικοί στο Helios Art” (2022)

Biography

Simeonidis George was born in 1999 in Thessaloniki. In 2023 he received his degree from the Department of Visual and Applied Arts of the Aristotle University of Thessaloniki, having studied in the 1st painting workshop, under the supervision of D. Zouroudes.His practice extends to painting, collage and performance, using materials such as acrylics, oil pastels, threads and leather.

Solo Show

“Roots” and colors Braggart gallery curated by Yiannis Mitrou, 2024

Participation in exhibitions.

3rd IFPA Performance Festival Conference (2021)

Group exhibition “Stendhal Syndrome” at Oratos shelter (2021)

Group action at Bensousan Han “G or Reversals of Identity” Performance-Exhibition (2021)

“Open Lament” performance in public space (2022)

“Queer Decameron” group exhibition at Oratos shelter (2022)

Group exhibition “The Painter: Hierophant or Administrator?” at the Chrysogelos building, Messolonghi (2022)

“Video Art Projects” Municipal Gallery Casa Bianca (2022)

Video Art 4th Little Islands Festival (2022)-Sikinos

4th Panhellenic painting competition in memory of Loukas Venetoulias (2022)

5th Helios art “50 Artists at Helios Art” (2022).

Εικαστική ιδέα

Μέσα από τις εικόνες που δημιουργώ, επιδιώκω να εξερευνήσω την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων και να αναδείξω τη μοναξιά που μπορεί να ενέχει αυτό που θεωρούμε ότι είναι οικείο και μας ανήκει.

Με αφορμή τις ανθρωποκεντρικές αφηγήσεις, κυρίως βιωματικού χαρακτήρα, ερευνώ τη σχέση μορφής και περιεχόμενου (σημαίνον και σημαινόμενου), μελετώ τη φόρμα, τη γραμμή, τις υφές, και πώς σχετίζονται με έννοιες όπως η παιδική αθωότητα, το τραύμα, ο θεσμός της οικογένειας.

Ο κόσμος των εικόνων μου είναι ένας κόσμος εσωτερικός, οικείος και ταυτόχρονα αναπάντεχα άβολος.

Το “γκροτέσκο”, η “καρικατούρα” και το “ανοίκειο” λειτουργούν, ως εικονογραφικές συμβάσεις, τις οποίες αποπειρώμαι να εντάξω, όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα, στην εικαστική μου έρευνα, χωρίς όμως να λειτουργούν ανασταλτικά στην αναζήτηση της φόρμας.

Με ενδιαφέρει ο πειραματισμός διαμέσου της σπουδής του σχεδίου και της μελέτης μοτίβου, καθώς και του χρώματος το οποίο κατέχει πρωτεύοντα ρόλο στο εικαστικό αποτέλεσμα, καθώς το διαχειρίζομαι με προφανείς σημειωτικές επισημάνσεις, όπως για παράδειγμα η αντίθεση του ροζ με το πράσινο αντιπροσωπεύει παιδική αθωότητα και τον ενήλικο κόσμο.

Στη ζωγραφική χρησιμοποιώ ετερόκλητα υλικά, για παράδειγμα, φυσικό δέρμα κατσικιού, καθημερινά οικιακά αντικείμενα όπως βιομηχανικές κουβέρτες και χαλιά. Επεμβαίνω με μικτές τεχνικές (λαδοπαστέλ κ.ά.) για να προσδώσω αφηγηματικές εντάσεις διαμέσου των χρωματικών αντιθέσεων και των υλικοτήτων που προκύπτουν. Τα αντικείμενα αυτά μέσω της επεξεργασίας τους αποκτούν νέες νοηματοδοτήσεις, επιδιώκοντας να προκαλέσουν στον θεατή ένα αίσθημα έντονης απουσίας και αμηχανίας. Απευθύνομαι στον θεατή με σκοπό να αναπολήσει συναισθήματα που είναι ίσως δυσάρεστα, αλλά αναπόφευκτα απαραίτητα για την ευαισθητοποίηση. Για παράδειγμα η βίαιη γνωριμία του παιδιού με τον ενήλικο κόσμο.

Το στοιχείο του κιτς στα έργα μου είναι μία εκφραστική μετατόπιση από το αψεγάδιαστο και το απόλυτο, στο αβέβαιο και το αμήχανο. Προσπαθώ να διαχειριστώ τις αντιφάσεις που προκύπτουν και χρησιμοποιώ αυτόν τον τρόπο έκφρασης ως μέσο για να προκαλέσω συγκρουσιακές συναισθηματικές αντιδράσεις στον θεατή.

«Ρίζες» και Χρώματα/ Γιώργος Συμεωνίδης

Η γκαλερί σύγχρονης τέχνης BRAGGART παρουσιάζει την ατομική έκθεση του εικαστικού Γιώργου Συμεωνίδη με τίτλο «Ρίζες» και Χρώματα σε επιμέλεια Γιάννη Μήτρου, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29 Μαΐου στις 20:30 στο art box της γκαλερί στη διεύθυνση Παπακυριαζή 55 & Σκαρλάτου Σούτσου, στο κέντρο της Λάρισας. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου 2024

Οι ρίζες αποτελούν την εσωτερική οριοθέτηση της καταγωγικής μας σχέσης με αυτό που αποκαλούμε ύπαρξη. Είναι με έναν τρόπο η προσπάθεια να εξορκίσουμε τον φόβο της ανυπαρξίας μας η οποία φωλιάζει στον φόβο του θανάτου, στην συνείδηση του πεπερασμένου βίου μας. Αποτελούν μαζί με την θέση μας στην εμφυλότητα, τα δυο δομικά στοιχεία της ψυχικής μας ρευστότητας η οποία ανακλάται στην υλικότητα του βιωμένου κόσμου.Ότι είναι μέσα είναι έξω και αντίστροφα μας διδάσκει το ασυνείδητο. Πράγμα που ο Lacan το κατέδειξε μέσα από την τοπολογία της «ταινίας του Μöbius». Το έξω υπάρχει ως συνθήκη της αντίληψης μας, ως ορατότητα του στιγμιαίου παρόντος. Το χρώμα αποτελεί λοιπόν, την ορατή πραγμάτωση της οπτικής αντίληψης σε σχέση με το όριο και το άπειρο. Κάθε επιφάνεια, κάθε γεωμετρικό σχήμα, κάθε σχεδίασμα αποκτά μια άλλη σημασία μέσα από την χρωματική έννοια. Τα χρώματα είναι έννοιες ή θα λέγαμε ότι αποτελούν οντολογικές ανακλάσεις του υποκειμένου της αισθητικής αντίληψης.Που δεν-παύει-να-είναι και ένα υποκείμενο του ασυνειδήτου και που τα χρώματα καθιστούν ορατό το τραύμα του.Ο Γιώργος Συμεωνίδης είναι μια εξαιρετική περίπτωση νέου εικαστικού που δεν φοβάται την καταβύθιση. Κατακτώντας την φόρμα και ερευνώντας το χρώμα αφήνεται σταδιακά στην ασυνείδητη όψη της μορφής και της χρωματικής εμπειρίας. Μιας εμπειρίας που συνομιλεί με το ανείπωτο και το ατομικό βίωμα που εκτείνεται στο συλλογικό Είναι μέσα από την πρόθεση του καλλιτέχνη να «γυμνωθεί» στο βλέμμα του καθενός και να κοινωνήσει το δικό του ρίζωμα. Οπότε η γεωμετρία της φόρμας που προτείνει προέρχεται από το πυρήνα της ύλης του θυμικού. Αναζητώντας με εμμένεια την εσωτερικότητα του Καντίνσκυ, η οποία βασίζεται στις πρώτες αρχές της δημιουργίας όπου τα πάντα δονούνται και απεικονίζονται ως χρωματικές υπαρκτότητες, αποκαλύπτει το δικό του «κενό», τον τόπο της δικής του αλήθειας. Με την χειρονομία της χρωματικότητας του, υποκειμενοποιεί την εικαστική του γραφή μέσα από την παραδοξότητα του διαλόγου μεταξύ μιας δομημένης εικαστικής γλώσσας που εγγράφεται στους νόμους της και μιας παθιασμένης σωματικότητας που εμφανίζεται εντός των χρωμάτων και των μορφών της ζωγραφικής του.

Γ.Μήτρου

Artist's Statement

Through the images I create, I pursue to explore the complexity of human relations and highlight the loneliness under what we consider familiar and ours.

While using an thropocentric narrations, mostly experiential, I am studying the relation between shape and content (signifier and signified), as well as the form, the lines, the texture, and how all the serelate to concepts such as the innocence of a child, the trauma and the family.

My images are laying on a world full of interiority, a familiar world but also unexpected lyun comfortable.

“Grotesque”, “caricature” and “unfamiliar” function as pictorial compromises-which i intendto include to my research-and not as inhibitors.

I am interested in experimen ting through the study of design and pattern, as well as the color, which has a primary role. For examble, I use pink and green combined and contrasted at the same time, to represent the childhood innocence and the adult world.

In my paintings I use various materials, such as natural goatskin, industrial rugs and carpets. I use mixed techniques (oil pastele tc.) to provide my paintings with different levels of narration through color contrast and the other materials. These materials, after processing, acquire new different meanings, seeking to create a feeling of absence and emparrassmentto the viewer. I want them to recall their feeling, which despite being unpleasant, are inevitably necessary for their awareness. For examble, the child’s violent introductio to the adult world.

The kitsch element in my works is an expressive relocation away from the flawless and absolute, to the uncertain and awkward. I try to manage the contradictions that may arise, and I express my self in a way to provoke conflicts to the emotions of the viewers.

“Roots” and colors

The contemporary art gallery BRAGGART presents the solo exhibition of the artist Giorgos Simeonidis entitled “Roots” and Colours curated by Yannis Mitrou, which will take place on Wednesday 29 May at 20:30 at the art box of the gallery at Papakiriazi 55 & Skarlatos Soutsou, in the centre of Larissa. The exhibition will run until 15 June 2024

Roots are the internal demarcation of our originary relationship with what we call existence. It is in a way an attempt to exorcise the fear of our non-existence which is nested in the fear of death, in the consciousness of our finite life. They are, together with our position in impermanence, the two building blocks of our psychic fluidity which is reflected in the materiality of the lived world.What is inside is outside and vice versa is taught to us by the unconscious. Which Lacan demonstrated through the topology of the “Möbius strip”. The outside exists as a condition of our perception, as a visibility of the momentary present. Colour is therefore the visible realisation of visual perception in relation to the limit and the infinite. Every surface, every geometric shape, every drawing acquires another meaning through the colour concept. Colours are concepts, or we could say they are ontological reflections of the subject of aesthetic perception; which is not-even-it-is also a subject of the unconscious and whose trauma is made visible by colours.George Simeonidis is an exceptional case of a young artist who is not afraid of sinking. Conquering form and exploring colour, he gradually gives in to the unconscious aspect of form and colour experience. An experience that converses with the unspeakable and the individual experience that extends to the collective Being through the artist’s intention to “bare” himself in the gaze of each one and commune his own rhizome. So the geometry of the form he proposes comes from the core of the matter of the thymic. By obsessively seeking Kandinsky’s interiority, which is based on the first principles of creation where everything is vibrated and depicted as chromatic existentialities, he reveals his own “void”, the place of his own truth. Through the gesture of his chromaticity, he subjectifies his visual writing through the strangeness of the dialogue between a structured visual language inscribed in its laws and a passionate corporeality that appears within the colours and forms of his paintings.

Yiannis Mitrou