Σαμπάλη Αλεξάνδρα Archives

Σαμπάλη Αλεξάνδρα

Sambali Alexandra

Βιογραφικό

Η Αλεξάνδρα Σαμπάλη γεννήθηκε το 1997 στην Έδεσσα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στο 3ο Εργαστήριο, με καθηγητές τους Χάρη Κοντοσφύρη και Θωμά Ζωγράφο. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές στο Τμήμα Ξυλουργικής & Ξυλογλυπτικής της Θεσσαλονίκης. Το 2022 πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ατομική Έκθεση, με τίτλο ‘’ Το πανηγύρι της Λιάντας’’, Φλωρινά. Στο ενεργητικό της καταγράφονται συμμέτοχες σε δέκα ομαδικές εκθέσεις καθώς και ατομικές διακρίσεις: OSTEN BIENNIAL OF DRAWING, SKOPJE, 2023/ Πόλεις- Εικόνες Cities – Images – Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκη 2019/ ‘’Balcan Αrt Festival (BAF Contemporary) ’’Λαογραφικό Μουσείο , Θεσσαλονίκη 2020 – “Liminal Point” Muzeul De Arta Timisoara 2021 / Platforms Project -ΕΝ ΦΛΩ, Αθήνα 2020-2021 / ‘’Paint Τhe Lyric’’, Art Festival, Ithaca 2019 -2022

Ατομικές Εκθέσεις

Ανοίγοντας το Επίσημο Πρόγραμμα της OSTEN BIENNIAL OF DRAWING SKOPJE 2022, με την Δεύτερη Ατομική Έκθεση της Αλεξάνδρας Σαμπάλη «Απαγορευμένη Διάλεκτος». Συν έκθεση με έργα του Salvador Dali από τη Συλλογή OSTEN Gallery.

Biography

Alexandra Sambali was born in 1997 in Edessa, where she comes from. He is a graduate of Fine Arts, Department of Visual and Applied Arts of the University of Western Macedonia, in the 3rd Laboratory, with professors Harris Kontosfyris and Thomas Zografos.

She has also completed her studies at the Department of Carpentry & Wood Sculpture in Thessaloniki. In 2022, the first solo exhibition took place, her Diplomatic work with the title “The Festival of Lianda”. To her credit, she has participated in ten exhibitions as well as individual distinctions: ΟSTEN BIENNIAL OF DRAWING, SKOPJE,2023 / Cities – Images – Museum of Byzantine Culture Thessaloniki 2019/ ”Balcan Art Festival (BAF Contemporary)” Folklore Museum, Thessaloniki, 2020 – “Liminal Point” Muzeul De Arta Timisoara 2021 / Platforms Project -EN FLO, Athens 2020-2021 / ”Paint The Lyric”, Art Festival, Ithaca 2019-2022

Solo Exhibition

Opening the OSTEN BIENNIAL OF DRAWING SKOPJE 2022 Official Program, with Alexandra Sambali’s solo exhibition “Forbidden Dialect” with works by Salvador Dali from the OSTEN Gallery Collection.

Εικαστική ιδέα

Στο πέρασμα των χρόνων , η Σλαβική Εθιμοτυπία , ως modus vivedi , λειτούργησε σαν βασικό ερέθισμα για την καλλιτεχνική θεμελίωση που διέπει τα σημερινά προσωπικά μου έργα, με αποτέλεσμα να αποτελεί τον βασικό πυρήνα της συγκεκριμένης έρευνας. Ξεκίνησα μια προσωπική ερευνά στο χωριό Λύκους Έδεσσας, με κύριο πρωταγωνιστή την γιαγιά «Λιάντα» (τοπικό παρωνύμιο). Άρχισε, λοιπόν, η γλυκιά θύμηση, νοσταλγία θα έλεγες κάνεις, από την ζωή της, αλλά και από προσωπικές αναμνήσεις, σχετικά με την τοπική παράδοση όπου τυγχάνει να είναι εγκλωβισμένη σε «στενά όρια λογοκρισίας» και να την «πλακώνει ένα βάρος επιτηδευμένου φόβου» και το ζήτημα της πολυγλωσσίας του ατόμου.

Παρόλα αυτά μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια αυτού του χωριού, που θωρείται δεδομένη η διατήρηση των εθίμων, της διαλέκτου χωρίς φόβο και η αποδοχή της ρίζας, η παράδοση και τα ερεθίσματα μέσα από διάφορες κοινωνικές τελετές ( πανηγύρια, συλλογή τροφίμων , γάμοι, κηδείες ) ήρθαν όλες οι εικαστικές εικόνες, το video art, τα υφαντά και οι κατασκευές (κούκλες). Μέσα από απλές, καθημερινές τοπικές εικόνες δημιουργήθηκε η αντίληψη του ρυθμό, της σύνθεσης αντικειμένων και χρωμάτων χωρίς επιτηδευμένο ταίριασμα, που γεννούν μια ξεχωριστή και «αλλόκοτη» κουλτούρα, λαϊκή και συνάμα με βαλκανικές επιρροές.

Εξαιτίας λοιπόν όλων αυτών των επιρροών, στα έργα που εναποθέτονται σήμερα, αποκωδικοποιούνται υποσυνείδητες και συνειδητές εικόνες σε μια σύγχρονη μετάφραση, με κυρία χαρακτηριστικά την επαναληπτική μορφή- μοτίβο και την ροή.

Παράλληλα, παρουσιάζονται έντονα οι προβληματισμοί μου σχετικά με την πολιτισμική μνήμη, την έννοια της ενοποίησης, την λογοκρισία , την καταπίεση και την απαγόρευση μιας κουλτούρας. Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της δουλειάς μου, όπου παρουσιάζεται εν τέλει με κωμικοτραγικό τρόπο, μέσα από των αλλόκοτα στοιχεία, βασισμένα σε ταινίες του σκηνοθέτη Emir Kusturica.

Η ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών σε ένα και μοναδικό σπίτι, τη Γη αποτελεί το μήνυμα που επιδιώκει να «φωνάξει» το σύνολο των έργων μου. Ενδεικτικά, η αντιμετώπιση της καταπίεσης και της λογοκρισίας πλαισιώνεται με το χιούμορ και οι κακουχίες αντιμετωπίζονται με τον παράδοξο τρόπο της χαράς. Αυτό το παράδοξο δομεί τα συγκεκριμένα έργα και συνάμα οργανώνει τον τρόπο της δημιουργίας του. Μια σουρεαλιστική πραγματικότητα γεμάτη στοιχεία παράδοσης, ιστορίας και κουλτούρας.

Artist's Statement

Over the years the Slavic etiquette, as modus vivedi, functioned as a main stimulus for the artistic foundation that governs my current personals projects, as a result of which it constitutes the basic core of the specific subject area. I started a personal research in the village of Lykoi in Edessa, with the main protagonist being the grandmother “Lianda” (local nickname).

Thus, began the sweet reminiscence, almost nostalgia, of her life, but also from personal memories about the local tradition, which happens to be confined within “narrow limits of censorship” and to be “plagued by a weight of pretended fear” and the issue of multilingualism. Despite all that, growing up in a family of this village, where the preservation of the customs, the dialect without fear, the acceptance of ones roots, the tradition and the stimuli through various social ceremonies (festivals, food gathering, weddings, funerals) is considered given, came all the visual images, video art, hand-woven textiles and makings (dolls). Through simple, everyday local images, the perception of rhythm and the composition of objects and colors without a pretentious match was created, which give birth to a distinct and “bizarre”culture, folksy with Balkan influences at the same time. As a result of all these influences, in the works that are being deposited today, subconscious and conscious images are decoded into one modern translation, with the main characteristics being the repetitive form-motif and the flow. At the same time, my reflections on cultural memory, the concept of unification, censorship, oppression and the prohibition of a culture are strongly presented. All of the above are part of this subject area, where it is after all presented in a tragicomic way, through the strange elements based on films by the director Emir Kusturica.

The idea of a peaceful coexistence of people in one and only home, the Earth, is the message that the Art seeks to “shout”. For example, dealing with oppression and censorship is framed with humor and hardships are treated with the unusual way of joy. This paradox structures the specific projects and at the same time organizes the way of its creation. A surreal reality full of elements of tradition, history and culture.