Οι ιδέες που επεξεργάζομαι  στη ζωγραφική μου είναι απόρροια της αναζήτησης ψυχικών τοπίων και καταστάσεων που διέπουν τον εαυτό, ως αντικείμενο εποπτείας. Με ενδιαφέρει  το τρίπτυχο εαυτός, κόσμος και φύση και πώς αυτές οι διαστάσεις συναντώνται και τι είδους διάλογο αναπτύσσουν. Συγκεκριμένα, στην τελευταία σειρά  έργων μου μελετώ την μονοχρωμία και την απλότητα μερών του σώματος σε συνδυασμό με την ποικιλόχρωμη «φλυαρία»  του υλικού τεχνητού κόσμου και τον εικαστικό «διάλογο» που αναπτύσσουν μεταξύ τους.  Επεξεργάζομαι ιδέες που έχουν να κάνουν με τη συνάντηση του εαυτού με τα πράγματα και τις  πιθανές αλλοιώσεις που επίκεινται να συμβούν ως απόρροια αυτής. Οι αλλοιώσεις αυτές είναι προϊόντα μιας γενικευμένης απάθειας και υποταγής σε δυνάμεις έξω από τον εαυτό, σε κάθε είδους εξουσίες και καθορισμούς της μοίρας. Το άτομο υποχρεώνεται να παίξει ρόλους που δεν γνωρίζει, καθώς αγνοεί τους νόμους  που το κρίνουν, η σχέση με τον εαυτό του και τα πράγματα το υπερβαίνουν. Ο εαυτός είναι έρμαιο των διαθέσεων και της πλάνης του. Τα υλικά που χρησιμοποιώ κυρίως στη ζωγραφική μου είναι μελάνι, μολύβι και ακρυλικά χρώματα.

Ατομική Έκθεση

Πιστεύω ότι ήταν ένα τραύμα/ I think that it was a trauma

Ιουλίττα Καραμαύρου

Σε αυτήν τη σειρά έργων η Ιουλίττα Καραμαύρου  προσπαθεί να αναπαραστήσει το ενδιαφέρον της για έννοιες που αφορούν τον εαυτό ως αυτοσυνειδησία και τη συνάντηση του εαυτού με τα πράγματα και τους άλλους. Συγκεκριμένα, την απασχολούν πιθανές αφηγήσεις εικόνων που μπορεί να προκύψουν ως απόρροια αναζήτησης ψυχικών τοπίων και καταστάσεων που διέπουν τον εαυτό  σε σχέση με το ψυχικό τραύμα. Κάθε εικόνα είναι μια ψυχική κατάσταση. Της αρέσει να αναπαριστά τον εαυτό σαν ένα πλάσμα που παίρνει διάφορες μορφές, άλλοτε τη μορφή σκύλου ή άλλου ζώου,  άλλοτε τη μορφή άφυλου σώματος και άλλοτε τη μορφή ενός ανθρώπινου μέλους ή μέρους του σώματος που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε οριακές και αντίρροπες δυνάμεις. Αναπαριστώντας αυτές τις εικόνες δεν αναφέρεται  σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά σε διάφορα θραύσματα στιγμών και αναμνήσεων.

Η  σειρά έργων σχετίζεται με το χώρο στον οποίο εκτίθεται, δηλαδή το χώρο του Δίδυμου Οθωμανικού Λουτρού. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο χώρος αυτός αποτελούσε μέρος όπου οι κάτοικοι το επισκέπτονταν για να πλύνουν το σώμα τους. Το νερό συμβολίζει το καθαρτήριο νίψιμο και συνδέθηκε με θεραπευτικές ιδιότητες, την  θεραπεία των σωμάτων. Μέσω της δημιουργίας αυτών των έργων η Καραμαύρου προσπαθεί να θεραπεύσει κομμάτια του εαυτού της.